We hebben nog even getwijfeld of we wel naar Marokko zouden gaan aangezien we het erg naar onze zin hadden in Spanje, maar we waren nu zo dichtbij... Dus hup met de geit!
Je kan op verschillende plaatsen in Spanje met de boot de oversteek maken. Wij hebben voor de korste route gekozen, namelijk van Algeciras naar Ceuta, een 40 min met de fastboot. We waren nogal vroeg in de haven, als 2e auto. Al snel kwam er iemand ons 'helpen' met de papieren. We waren beiden nog niet heel goed wakker, dachten eerst dat het een officiële was en voor we het goed en wel doorhadden was hij onze papieren al aan het invullen. Dit hebben we nog nooit laten doen en uiteraard bleek het gewoon een Marokkaan te zijn die stomme toeristen wat geld wou aftroggelen. Oh, wat was ik kwaad op mezelf dat we dit niet door hadden! Aan de grens kwam het dan uit dat het ook nog de verkeerde, verouderde papieren waren... Stoem, stoem, stoem,...
Wist je trouwens dat Ceuta nog Spaans grondgebied is? Heel raar allemaal en wij vonden dat er geen leuke sfeer hing. Je bent in Afrika maar eigenlijk ook niet. Het is ook helemaal omringd met hekken om de oversteek van illegalen te bemoeilijken. Wij moesten de grens van Marokko dus nog passeren. Al bij al ging dat met niet al te veel problemen maar aan de andere kant van de grens zagen we wel grote chaos. Welcome to Marocco!
Chefchaouen
Al 'blauwe' foto's van Marocco zien passeren op Instragram? Awel, de kans is erg groot dat deze hier zijn genomen. Want dit verscholen bergdorpje op zo'n 500m hoogte kleurt in de straten zo goed als helemaal blauw. Niemand weet helemaal zeker waarom blauw in Chefchaouen zo populair is geworden, maar er wordt door de meeste mensen wel gedacht dat de typische tinten afkomstig zijn van Joodse vluchtelingen die in de vijftiende eeuw naar deze stad toestroomden. De kleur zou hen aan de hemel doen denken en betekent bescherming. Anderen denken dan weer dat het om een afschrikmiddel gaat tegen muggen. Deze vervelende insecten houden immers niet zo van blauw…
De mensen houden nu in ieder geval de traditie graag in stand want het wordt erg populair onder de toeristen en Instagrammers. Het is dan ook een erg fotogeniek en leuk dorpje. Op het centrale plein hebben we telkens een menu gegeten (voorgerecht, hoofdgerecht en nagerecht) voor 5 euro. En het was lekker! Verder moet je gewoon verdwalen door de straatjes en je kan er foto's blijven nemen.
Alcohol is in zowat heel het land moeilijk of niet te verkrijgen. Muntthee daarentegen... Dat alcoholverbod is een beetje hypocriet want aan de andere kant van de berg liggen er vele wietplantages en op veel plaatsen in de straatjes ruik je de wiet ook. Maar zijn niet alle godsdiensten hypocriet?
En dit was het zicht vanaf het dakterras van ons verblijf bij valavond.
De eerste stop in Marokko was dus zeker een meevaller, buiten wat akkefietjes gerekend.
Fez
We logeerden er midden in de Medina (oude centrum). Fez is volledig anders dan Chefchaouen, niet alleen qua kleur maar ook qua mentaliteit. Je moet er echt veel beter opletten of je niet in het zak wordt gezet en op den duur weet je niet meer wie je kan vertrouwen. We hebben een aantal dingen meegemaakt waar we niet blij van werden en dat is toch een domper op de feestvreugde.
Maar ik wou absoluut de leerlooierijen zien, daarvoor waren we daar. En deze zijn er echt wel indrukwekkend. De grootste leerlooierij in Fez is de Chouaras leerlooierij. Op traditionele wijze worden huiden gelooid en geverfd. De huiden van schapen, geiten, kalveren, paarden en dromedarissen worden in grote vaten soepeler gemaakt. Ze maken de huiden schoon, stampen ze aan en kleuren ze met natuurlijke kleurstoffen zoals duivenstront voor de witte kleur, blauw van indigo, oranje van henna,.. . Na het bewerken worden de huiden op terrassen rondom de vaten gelegd om te drogen. Het werk in de leerlooierijen van Fez is ongelooflijk zwaar, maar ook nog eens ongezond. Bij de ingang krijgen de toeristen een munttakje toegestopt om de geur beter te verdragen...
De medina van Fez is echt wel een doolhof. Er mag ook geen gemotoriseerd vervoer in. Alles gebeurt er nog met ezels, paardjes en/of karren. Je hebt er wel een soort 'hoofdstraat' met vele winkeltjes die van de ene stadspoort naar de andere loopt maar je komt vaak op een 'kruispunt' waar je het noorden kwijt raakt. Er zijn heel vriendelijke mensen die je altijd wel de weg willen tonen maar op internet lees je dan verhalen dat ze je de verkeerde kant opsturen, omsingelen en geld vragen of dergelijke praktijken. We waren dus op onze hoede wat maakt dat je niemand meer durft te vertrouwen. Sommige straatjes zijn erg smal en erg hoog zodat ik soms moest terugdraaien omdat ik er claustrofobie kreeg! Hier een impressie van de medina in Fez.
Er is ook een marktgedeelte waar je de kameelslager kan vinden. Je kan hem herkennen aan de 2 kameelkoppen die hij heeft uithangen. Een bizar zicht kan je wel zeggen.
Toen we onze reis in Marokko verder moesten plannen zijn we beide tot de conclusie gekomen dat 4 weken reizen in dit land teveel van het goede zou zijn. Ook hadden we van Marrakech gehoord en gelezen dat je daar nog meer op je hoede moest zijn voor toeristenvallen. We hebben daarom samen besloten om onze route in te korten en Marrakech over te slaan.
Rabbat
Hierdoor werd de hoofdstad Rabbat onze volgende stop. Weer een hele andere bestemming in Marokko. De stad is het administratief centrum van het land met alle hoofdkantoren, ambassades en dergelijke gevestigd. Dat maakt dat de levensstandaard er veel hoger ligt en je er ook heel veel dure luxewagens ziet rondrijden. Er is ook pas een moderne tramroute aangelegd, de bouw van een heel modern operahuis is bijna af, er is een mooie boulevard aan het water met moderne appartementen, een supermodern nieuw treinstation en ga zo maar door. De stad is in volle evolutie, wat wel mooi is om te zien.
Wat zeker te bezoeken waard is is de Hassantoren, de minaret van de incomplete moskee. In 1195 werd begonnen met de bouw van de grootste moskee en minaret ter wereld. In 1199 overleed kalief Yaqub al-Mansur (de financier) en werd de bouw stilgelegd. De toren had toen nog maar een hoogte van 44 meter bereikt, ongeveer de helft van de oorspronkelijke bedoeling. Ook de moskee werd niet verder afgebouwd: er waren alleen een paar muren en ongeveer 200 zuilen gebouwd. Deze zijn er nog steeds te bezichtigen wat een mooi plaatje geeft.
Hiernaast staat het Mausoleum van Mohammed V, die bewaakt wordt door vier prachtig uitgedoste bewakers en in het Mausoleum zelf vind je natuurlijk het graf van Mohammed V.
De Kasba van de Oudaya's is een soort vestiging aan de rand van de stad en de zee en de riviermonding en is van op afstand erg mooi.
We zijn er uiteraard ook binnengeweest. Het zijn vooral witte huisjes met blauwe accenten, mooi verzorgd en je hebt er op het einde een mooi zicht over de zee.
En er is heuse top street art in Rabbat te bezichtigen, als dat niks is!
Onderweg naar de volgende bestemming hebben we nog heel veel ooievaars gespot. Op een locatie hadden ze zelfs hele electriciteitspalen omgebouwd tot een soort flatgebouw voor ooievaars.
Asilha
Onze laatste stop was in het kustplaatsje Asilha. Het profileert zich als kunststadje omdat er veel muurschilderingen zouden zijn wat ook kunstenaars aantrekt maar dat was toch wel wat teleurstellend. Bij vele werken had je de indruk dat de lagere school aan het werk geweest was.
We waren al vroeg in de ochtend op weg naar de haven aangezien we de boot van half 11 wilden halen. Daar stond me een file aan te schuiven aan de grens! Algauw kwam er iemand onze auto achterna gelopen die opnieuw onze papieren wou invullen. Maar nu waren we slimmer en hadden deze reeds klaar. Maar dat wist hij nog niet en bleef ons achterna lopen. Op een bepaald moment kwam hij op 'iemand anders zijn grondgebied' en kregen ze een discussie dat uitmondde tot een heus gevecht; slaan, schoppen, het ging er echt hard aan toe. Zelfs toen ze door hadden dat we onze papieren al hadden en er toch geen geld te rapen viel bleven ze vechten en begonnen ze met dikke stenen op elkaar te gooien, vlak langs de auto's. Dolle pret! Voor ons stond een mobilhome in de fille. Amai, zeker 50 keer hebben Marrokaantjes er aan alle deuren gevoeld of die niet open gingen en eronder gekropen of ze zich nergens aan konden vastklemmen. Dan waren er nog velen die over alle mogelijke muren kropen met smokkelwaar, vlak onder de neus van de douaniers. Nooit gezien! Ik moet je niet vertellen dat we erg blij waren eindelijk de grens gepasseerd te zijn. Wegens te hoge golven hebben we wel pas de ferry van 17u kunnen nemen. Onze eerste pintje bier na 12 dagen smaakte alsof er een engeltje op ons tong had gepist...
En zo zat ons Marokaans avontuur erop. Blij dat we geweest zijn, nog meer toen we terug in Spanje waren! 😉
